Skup cynku

Cynk to jeden z najważniejszych metali wykorzystywanych współcześnie. Znany jest od ponad 2000 lat. Od VII w. n.e. produkowano go w Chinach, a od X wieku w Indiach. W Europie na większa skalę zaczęto go otrzymywać z rud tlenkowych na początku XIX wieku, a w Ameryce w połowie XIX wieku. Wiek XX przyniósł rozwój flotacyjnych metod wzbogacania bardziej rozpowszechnionych w przyrodzie rud siarczkowych cynku. Pozyskiwanie ich koncentratów przyczyniło się do rezygnacji trudno-wzbogacalnych rud węglanowych i krzemianowych oraz dynamicznego rozwoju hutnictwa cynku. Obecnie cynk zajmuje czwarte miejsce wśród metali (po żelazie, aluminium i miedzi) pod względem wielkości zużycia.

Najpowszechniej stosowany jest w galwanizerstwie jako środek antykorozyjny przy produkcji wyrobów stalowych i żelaznych, których głównymi odbiorcami są: przemysł samochodowy i budownictwo. W odróżnieniu od pozostałych metali podstawowych, w znacznie mniejszym zakresie pozyskiwany jest ze źródeł wtórnych czyli np. złomu (do 10%), co wynika ze sposobu jego użytkowania (galwanizacja), ograniczającego recykling cynku.

Rudy cynku

Przemysł cynkowy w Polsce rozwinął się w rejonie śląsko-krakowskim na bazie złóż rud cynkowo-ołowiowych. Na początku XX wieku Polska była czołowym producentem światowym cynku metalicznego, z czasem jednak znaczenie naszego kraju systematycznie malało. W 1995 roku Polska zajmował 18 miejsce na świecie z udziałem 2,2%, podczas gdy jeszcze  w 1980 roku zamykał pierwszą dziesiątkę czołowych producentów z udziałem 3,6%.

Rudy cynku zazwyczaj występują razem z rudami ołowiu. Charakteryzują się licznym udziałem pierwiastków towarzyszących jak np. srebro, kadm, złoto, cyna, bizmut, antymon, molibden, wanad, tal, german i inne. Udział wspomnianych pierwiastków w rudach jest bardzo istotny, wpływa bowiem na wzrost ekonomicznej wartości tych rud.

Spośród wielu minerałów cynku znaczenie przemysłowe posiadają: sfaleryt (blenda cynkowa), wurcyt będący heksagonalną odmianą sfalerytu, smitsonit, który jest podstawowym składnikiem tlenkowych rud cynku (galmanów) oraz cynkit.

Ze względu na skład chemiczny rudy cynku dzieli się na:

- siarczkowe,

- tlenkowe,

- mieszane siarczkowo-tlenkowe.

Ogniwo elektrochemiczne

Pisząc o cynku nie sposób wspomnieć Alessandro Voltę - włoskiego fizyka i wynalazcę. To właśnie on w 1800 roku zbudował pierwsze ogniwo elektrochemiczne tzw. "stos Volty". Inspiracją, która pchnęła Alessandro do tego odkrycia był eksperyment przeprowadzony przez Galvaniego na nodze żaby. Istnieje kilka wersji tej historii: że Galvani przepuścił prąd przez nogę martwej żaby i noga zaczęła się poruszać; że skalpelem ze stali przeprowadzał sekcję nogi żaby przytrzymywanej przez miedziany haczyk i wreszcie, że to jego asystent dotknął skalpelem nerwu w żabiej nodze powodując skurcz. Na podstawie tego eksperymentu Galvani doszedł do wniosku, iż w zwierzęcej tkance istnieje coś takiego jak "bioelektryczność" 

Natomiast Volta dowiedziawszy się o tym eksperymencie założył, że w żabiej nodze nie ma elektryczności a ona ją tylko przewodzi. "Stos Volty" składał się z płytek cynkowych i miedzianych oddzielonych od siebie kartonem nasączonym kwasem siarkowym. Płytki były elektrodami a kwas siarkowy pełnił rolę elektrolitu (przewodnika elektrycznego). W momencie gdy dolny i górny dysk podłączało się do przewodów, przez stos płynął prąd. 

Cena cynku w skupie

O cenach skupu cynku na zbiornicach metali kolorowych w głównej mierze decydują notowania tego metalu na giełdach światowych. Na jego aktualną cenę skupu ma również bezpośredni wpływ zapotrzebowanie na hutach i odlewniach. Sprawdzając notowania cynku na giełdzie widzimy, że jego cena w ostatnich 15-stu latach oscylowała między 1100-4500 USD/tonę. Na początku 2021 roku cena cynku waha się w granicach 2500-2800 USD/tonę.

Firma FEMONI w tej chwili skupuje złom cynku w cenie od 4 zł/kg do nawet 5 zł/kg w zależności od ilości i postaci tego złomu.